شرط همراهی ما
با امام زمان
معرفت به حق امام
و معرفت به حق دوستان امام
و برائت از دشمنان امام(تمدن غرب)
است...
* أَسأَلُ اللهَ الَّذِی أَکرَمَنِی بِمَعرِفَتِکُم وَ مَعرِفَةِ أَولِیآءِکُم وَ رَزَقَنِی البَرائَةَ مِن أَعدائِکُم أَن یَجعَلَنِی مَعَکُم فِی الدُّنیا وَ الآخِرَةِ...(زیارت عاشورا)
کجای حرکت حضرت به قیام می خورد؟
آن جا که از مدینه خارج شدند و درگیر نشدند؟
یا آن جا که ۴ ماه در مکه ماندند؟
یا آنجا که تا نقشه ی ترور در مکه درکار نبود، حضرت خارج نشدند؟
یا آنجا که در روز و علنی و با خانواده از مکه بیرون آمدند؟
یا آنجا که با حر مواجه شدند و فرمودند اگر پشیمان شده اید، برگردم؟
یا آنجا که فرمودند لو ترک القطا لنام؟
یا آنجا که هیچ جا جنگ را شروع نکردند؟ حتی مسلم (نماینده ی امام) ابن زیاد را نکشت؟ و حتی عاشورا هم عمر سعد جنگ را شروع کرد؟
نمی دانم چرا فکر می کنیم حضرت قیام کرده اند...
در این روز
خطرناک ترین دشمن اسلام،
یزید ملعون
شکست خورد
و این درگیری حق و باطل،
حسین(علیه السلام) و یزید ملعون
همچنان ادامه دارد...
حقیقت عید غدیر
ولایت است و ولایت هم،
حقیقتش اولویت دادن به ولیّ
و این ولایت زمینه هایی دارد که من بدانم:
او از من به من آگاه تر است
و از من به من مهربان تر است
و آزاد است از تمام کشش ها و جاذبه های دنیا...
